wandelen

Ik wandel graag. Want dan heb je tijd om te kijken.
En tegelijk voelt het alsof je geen tijd hebt want je moet verder. Onderweg probeer ik af en toe snapshots te vangen van wat ik zie of denk te zien.

Religie. Geloof. De kerk zelfs. Ik groeide er mee op en kom het nog regelmatig tegen. Al weet ik ondertussen dat ik helemaal niet geloof in een God, eerder in wij als mensen ofzo. Ik ben er rotsvast van overtuigd zelfs. En toch praat ik graag met mensen over geloof. Misschien praat ik gewoon graag, ik geloof dat dat het is.

'ik vergat haar naam te vragen'
Tijdens een 'hike' (fancy naam voor lange wandeling met tentje op je rug) kwam ik een Nederlandse vrouw tegen. Ze stond met een camper geparkeerd aan een uitzichtpunt ergens in Luxemburg. Haar man sliep, vertelde ze me. Naar waar ik ging, vroeg ze. Zij was op doortocht samen met haar man. Die was ernstig ziek, daarover weidde ze niet uit maar ik voelde dat het niet goed ging. Ze hadden net enkele weken door Europa gereisd langs alle plekken waar hij mooie herinneringen aan heeft. Ik durfde niet doorvragen maar het voelde alsof ze aan zijn laatste reis bezig waren. Ik vroeg haar of ik een foto mocht maken. Dat was wel ok zei ze. Daarna ben ik naar beneden gewandeld en heb ik nog gezwaaid.

fotos genomen met een Olympus AF1 analoge point ‘n shoot camera op zwart wit film